ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΑΣΟΣ ΧΩΡΙΣ ΔΕΝΤΡΑ

Αθήνα, 27-9-07: Έκθεση για τη συνολική αποτύπωση των οικολογικών
επιπτώσεων των καλοκαιρινών πυρκαγιών στην Πελοπόννησο έδωσε σήμερα
στη δημοσιότητα η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς. Η έκθεση, που
έγινε σε συνεργασία με το Εργαστήριο Δασικής Διαχείρισης και
Τηλεπισκόπησης του ΑΠΘ, έρχεται να καλύψει ένα κενό στη συνολική
εκτίμηση των επιπτώσεων των πυρκαγιών, καθώς μέχρι σήμερα η έμφαση
έχει δικαιολογημένα δοθεί στην αποτίμηση και αντιμετώπιση της
ανθρωπιστικής, κοινωνικής και οικονομικής διάστασης.

Σύμφωνα λοιπόν με την περιβαλλοντική οργάνωση, οι συνολικές καμένες
εκτάσεις της Πελοποννήσου φτάνουν τα 1.772.654 στρέμματα, εκ των
οποίων 55% (975.180) ήταν δάση και φυσικές εκτάσεις, 41% (781.043)
γεωργικές καλλιέργειες και 1% ( 16.432) τεχνητές επιφάνειες (οικισμοί,
δρόμοι, γήπεδα, κλπ). Από αυτά, περισσότερα από 300.000 στρέμματα
βρίσκονται σε προστατευόμενες φυσικές περιοχές του δικτύου Natura
2000. Οι περιοχές με ιδιαίτερα οικολογική αξία που επλήγησαν σοβαρά
από τις πυρκαγιές είναι οι εξής:


Δάσος και λίμνη Καϊάφα: Κάηκαν 7.577 στρέμματα (22,5% της
προστατευόμενης περιοχής)

Ολυμπία: Κάηκαν 670 στρέμματα (21,3% της προστατευόμενης περιοχής)

Οροπέδιο Φολόης: Κάηκαν 29.943 στρέμματα (30,7% της προστατευόμενης περιοχής)

Όρος Ταΰγετος: Κάηκαν 86.542 στρέμματα (16,3% της προστατευόμενης περιοχής)

Όρος Πάρνωνας: Κάηκαν 45.066 στρέμματα (8,1% της προστατευόμενης περιοχής)

Όρη Μπαρμπάς και Κλωκός, Φαράγγι Σελινούντα: Κάηκαν 30.476 στρέμματα
(50,4% της προστατευόμενης περιοχής)

Φαράγγι Βουραϊκού: Κάηκαν 6.362 στρέμματα (29,2% της προστατευόμενης περιοχής)


Όσον αφορά την πανίδα, σημαντικό πλήγμα δέχτηκαν οι βιότοποι του
τσακαλιού (Canis aureus), 4 από τα 5 ενδημικά είδη σαύρας του Ταΰγετου
και του Πάρνωνα, οι χερσαίες χελώνες, οι σκαντζόχοιροι αλλά και πολλά
άλλα ζώα, η καταγραφή των οποίων είναι δύσκολο να γίνει με ακρίβεια. Η
δυνατότητα ανάκαμψης των οικοσυστημάτων και των ειδών είναι απόλυτα
συνυφασμένη με την αποτελεσματική προστασία των εκτάσεων αυτών από
οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης γης.

«Τα αίτια αυτής της δραματικής κατάστασης που ζήσαμε φέτος το
καλοκαίρι βρίσκονται στη χρόνια αδιαφορία για την προστασία των δασών,
τις σημαντικές ελλείψεις του συστήματος δασοπυρόσβεσης και πολιτικής
προστασίας και τις εξίσου σημαντικές υστερήσεις των μηχανισμών
παρακολούθησης της κατάστασης του περιβάλλοντος», δήλωσε ο Δημήτρης
Καραβέλλας Διευθυντής του WWF Ελλάς. «Το αύριο όμως αυτών των περιοχών
είναι το μεγάλο στοίχημα, καθώς εξίσου σημαντικός είναι και ο κίνδυνος
περαιτέρω υποβάθμισης από ενδεχόμενες κακοσχεδιασμένες παρεμβάσεις
αποκατάστασης ή αλλαγές χρήσεων γης που θα επιφέρουν το τελειωτικό
πλήγμα σε αυτές τις ευαίσθητες περιοχές», συμπλήρωσε ο Δημήτρης
Καραβέλλας.

Το WWF Ελλάς δεσμεύεται για τη δική του συμβολή στην αντιμετώπιση των
ριζικών αιτιών της υποβάθμισης του δασικού πλούτου της χώρας και στην
αποκατάσταση των επιπτώσεων των καλοκαιρινών πυρκαγιών στα
οικοσυστήματα. Πρόκειται για μια δέσμευση μακροχρόνια, η οποία
στοχεύει να καλύψει σημαντικά «κενά» και να συμβάλει στην επί της
ουσίας αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων που συντείνουν και επιτείνουν
την απώλεια μεγάλων και οικολογικά αναντικατάστατων φυσικών εκτάσεων
της χώρας. Οι δράσεις που θα αναλάβει η οργάνωση αφορούν την παρέμβαση
για την ολοκληρωμένη δασοπροστασία και τη διαμόρφωση μηχανισμού για τη
διαρκή επαγρύπνηση για τα δάση, ενώ ήδη σχεδιάζονται παρεμβάσεις για
την οικολογική αποκατάσταση συγκεκριμένων περιοχών και ειδών και την
κοινωνική ευαισθητοποίηση και συμμετοχή του κόσμου.

Περισσότερες πληροφορίες και η πλήρης έκθεση σε pdf:

http://www.wwf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=557&Itemid=72

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Βενιζέλος

Από το blog του Βενιζέλου αντιγραφω

"Κύριε Βενιζέλε,

από την εποχή που είχα την τιμή να είμαι φοιτητής Σας στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης (πριν από 15 χρόνια), παρακολουθώ την πολιτική Σας σταδιοδρομία.

Λυπάμαι για την κατάντια του ΠΑΣΟΚ και του κράτους.

Ό,τι είναι ο Πούτιν για τη Ρωσσία και ό,τι υπήρξε ο Κολ για τη Γερμανία πιστεύω ότι θα γίνετε Εσείς για την Ελλάδα.

Περιμένω από Εσάς να κυβερνήσετε τη χώρα για πολλές τετραετίες, με πυγμή, να ενώσετε τους πολίτες, να επιβάλλετε οργάνωση στον τόπο αυτό ."


"Δεν είναι κρίμα. Όσο και να μας μαυρίζει η καρδία από το αποτέλεσμα. Ο κυρίαρχος λαός μίλησε.
Ελπίζω να καταφέρεις να κάνεις ξανά τον δημοκράτη Έλληνα, κοινωνό και συνοδοιπόρο του ΠΑΣΟΚ."

"Κυριε Βενιζελο γεια σας...

Ειμαι 17 χρονων. Αν και δεν ψηφιζω στις εκλογες ειμουν υπερ του ΠΑΣΟΚ και οχι εξ αιτιας των γονεων μου, αλλα επειδη το προγραμμα του ΠΑΣΟΚ με εκανε να ελπιζω σε ενα καλυτερο αυριο... Η αληθεια ειναι οτι πιστευα πριν τις εκλογες οτι θα εισασταν ο πιο καταλληλος για αρχηγος του κινηματος, ωστοσο τωρα διατηρω τις επιφυλαξεις μου οσο αφορα την πολιτικη που θα ακολουθησετε σε περιπτωση που εκλεγειτε αρχηγος...

Θα ειμουν ευγνωμων αν μπορουσατε ειτε ιδιαιτερως μεσω του ηλεκτρονικου ταχυδρομειου ειτε μεσω του blog σας να εκθεσετε καποιες απο τις βασικες σας αποψεις για θεματα φλεγοντα οπως η παιδεια και η υγεια.
Παρολο που πιστευω οτι η γραμμη του κινηματος για τις εκλογες αυτες, δεν ηταν απορροια αποκλειστικα των οραματων του κυριου Παπανδρεου, αλλα μια συλλογικη προσπαθεια ολων των στελεχων του κινηματος, θα ηθελα μια επιβεβαιωση. Διοτι πιστευω ακραδαντα οτι ειστε μακραν καταλληλοτερος για την προεδρεια, ωστοσο ειμαι επιφυλακτικος οσο αφορα την πολιτικη που θα ασκησετε...
Ευχαριστω για τον χρονο που αφιερωσατε για να διαβασετε το σχολιο μου.

Θοδωρης

Υ.Γ.:Ενας φιλος μου σας χαρακτηριζει 3V (Vaggelis Venizelos Victory) μακαρι να εχει δικαιο..."

Στηριζουμε ΟΛΟΙ Ευαγγελο Βενιζέλο!

"Του Βαγγέλη τα παιδιά"

Μια μέρα θα το γράψει η ιστορία
που έδιωξε από το κόμμα τα θηρία
που έδιωξε αφελείς και βουλευτάδες
τους ψευταράδες και τους μασκαράδες

Και στ΄ αντάρτικο εκεί όλοι οι Κουλουρικοί
πολεμάει κι ο Βενιζέλος
που αυτός θα φέρει τέλος
και ο κάθε πατριώτης θα μας φέρουν την ισότης

Η Παναγιά που στέκει στο πλευρό μας
δείχνει το δρόμο στο νέο Αρχηγό μας
ως ήρωας κομματικής ευθύνης
που πολεμάει και διώχνει τους εχθρούς

Του Βαγγέλη τα παιδιά διώξανε το κανακά*
και του δώσαν τα βρακιά του
για να πάει στη δουλειά του
να αρχινήσει μοιρολόι με της mother του το σόι

Έλα να δεις σπαθιά και γιαταγάνια
που βγάζουν φλόγες και φτάνουν στα ουράνια
εκεί ψηλά ψηλά τα ποσοστά μας
τρέχει ποτάμι το αίμα του εχθρού

Του Κουλούρη τα παιδιά διώξανε το κανακά
Του Λοβέρδου το καπέλο έφερε το Βενιζέλο
της «ευθύνης» το σκουφάκι
έφερε το Βαγγελάκη

*συγκοπή της λέξης κανακάρης στην αργκό

Μιας και πλησιάζουν εκλογές ας θυμηθούμε τον πολιτικό Κονδύλη απο το 1998

Η αποκοπή μου από τη μαρξιστική εσχατολογία δεν γέννησε μέσα μου την επιθετική ψυχολογία του αποστάτη, ο οποίος δαιμονολογεί γιατί δεν θέλει πια να εξηγήσει, αλλά να δικαιωθεί. Απεναντίας, αισθάνθηκα εξ αρχής ότι οι εμπειρίες μου, οι θεωρητικές και οι πρακτικές, ήσαν μιά θαυμάσια πρώτη ύλη για να στηρίξω σ' αυτές μιά σοβαρή προσπάθεια κατανόησης του κοινωνικού κόσμου. Δεν υποκατέστησα, λοιπόν, την ηρωίνη του μαρξισμού με την ηρωίνη του φιλελευθερισμού, του ηθικισμού ή του χριστιανισμού, όπως έκαναν πλείστοι όσοι· όταν έκοψα τα ναρκωτικά, τα έκοψα ριζικά και τελειωτικά. Εννοείται, η μακρά άμεση και έμμεση αντιπαράθεση με τη σκέψη του Marx και των καλύτερων μαρξιστών διόλου δεν ήταν η μόνη πηγή και το μόνο έναυσμα των προβληματισμών μου. Η παιδεία μου ήταν, ευτυχώς, εξ αρχής πολύ ευρύτερη...

Και μια τελευταία ερώτηση: κ. Κονδύλη, είστε αριστερός ή δεξιός;

Όταν ανατέμνω τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις των «δεξιών», πλείστοι όσοι με θεωρούν «αριστερό»· όταν υποβάλλω σε βάσανο τις αντίστοιχες αυταπάτες των «αριστερών», πλείστοι όσοι με χαρακτηρίζουν «δεξιό». Η δική μου τοποθέτηση παραμένει, βέβαια, αμετάβλητη και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί και στις δύο χρησιμοποιώ τα ίδια αναλυτικά εργαλεία, και στις δύο πρόθεση μου δεν είναι να προσφέρω πολεμικά επιχειρήματα στη μια πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά να δω τα πράγματα σε μιαν ευρύτερη και υπέρτερη προοπτική – και μιά τέτοια προοπτική είναι, ως γνωστόν, άχρηστη σε όσους μάχονται για την παράταξη τους, μαχόμενοι ταυτόχρονα (ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, αυτό δεν ενδιαφέρει εδώ) για τον εαυτό τους, ήτοι για την ταυτότητα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται και να επιβιώνουν κοινωνικά. Ακριβώς η συνύφανση της πολιτικής ιδεολογίας με τις εκάστοτε ανάγκες της προσωπικής ταυτότητας προσδίδει στις διαμάχες μεταξύ φορέων των διαφόρων ιδεολογιών οξύτητα ασυμβίβαστη με μιαν διαφορισμένη θεώρηση του άλλου· γιατί στον βαθμό όπου έχει κάποιο δίκιο ο ένας, παύει να έχει κάποιο δίκιο ο άλλος, ήτοι μειώνεται το δικαίωμα υπάρξεως του ως φορέα αυτής της ιδεολογίας. Έτσι, η ψυχική οικονομία επιβάλλει τις γρήγορες κατατάξεις και τις συνοπτικές κρίσεις, έστω και αν στον άλλον αποδίδονται τα ζοφερότερα κίνητρα και οι ελεεινότερες προθέσεις.

Μια από τις κρίσιμες ανακαλύψεις στην πνευματική μου ζωή, την οποία έκαμα –ευτυχώς όχι πολύ αργά– όταν ακόμα αισθανόμουν και ο ίδιος στρατευμένος, είναι ότι ο απέναντι σου, εκείνον που εσύ θεωρείς αντίπαλο ή εχθρό σου, εκείνος που ίσως είναι διώκτης σου, μπορεί να έχει εξ ίσου καθαρή συνείδηση και εξ ίσου αγνά κίνητρα όσο και εσύ, να διαπνέεται από την ίδια ακλόνητη πεποίθηση για το δίκαιο του. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται στα διδακτικά-προπαγανδιστικά έργα του Brecht, που άσκησαν τόση γοητεία ακριβώς επειδή ξεχωρίζουν με το μαχαίρι το άσπρο από το μαύρο. Εδώ ο εχθρός, δηλαδή ο «κακός», όχι μόνον είναι εξ αντικειμένου κακός, αλλά και το ξέρει επί πλέον ο ίδιος, και μάλιστα το απολαμβάνει· εννοείται, απέναντι σ' ένα τέτοιο υποκείμενο είναι περιττό να έχουμε οιουσδήποτε διανοητικούς ή ψυχικούς ενδοιασμούς. Μπορώ να πω, όχι δίχως κάποιαν υπερηφάνεια, ότι αφ' ότου κατανόησα ίσαμε τις έσχατες συνέπειες της τη διάκριση ανάμεσα σε ηθικό ποιόν και σε πολιτικοϊδεολογικές προτιμήσεις, ποτέ δεν αντιπάθησα κάποιον επειδή διαφωνούσε μαζί μου σε πολιτικά ζητήματα ούτε και συμπάθησα κάποιον άλλον μόνο και μόνο επειδή έτυχε να συμφωνεί. Προσωπικά δυσβάστακτη μου είναι μόνον η έλλειψη χιούμορ – και χιούμορ δεν σημαίνει την ικανότητα να γελάς εις βάρος των άλλων, αλλά την ικανότητα να γελάς μαζί με τους άλλους εις βάρος του εαυτού σου, την ικανότητα να σχετικεύεις τον εαυτό σου. Ωστόσο, ακόμα και η παντελής έλλειψη χιούμορ φαίνεται κατανοητή και συγχωρητέα, αν σκεφθούμε πόσο βαθειά είναι η ανάγκη να έχει κανείς μια ταυτότητα και πόσο άτεγκτη είναι η λογική της περιφρούρησής της. Υπό τις συνθήκες αυτές, η ιδεολογική πλάνη συνιστά τη φυσική κατάσταση, και είναι δευτερεύον, συχνά τυχαίο μάλιστα, αν η πλάνη θα έχει «δεξιά» ή «αριστερά» πρόσημα. Όλοι έχουν ίσα δικαιώματα στην ψευδαίσθηση, αφού δεν έχουν όλοι την ίδια ικανότητα ή το ίδιο θάρρος για γνώση. Μερικές φορές στενοχωρούμαι εκ των υστέρων γιατί σε κάποια συζήτηση επέμεινα στην υπεράσπιση «δυσάρεστων» διαγνώσεων ή απόψεων περισσότερο απ' ό,τι το επέτρεπε η ψυχική αντοχή ή η αντιληπτικότητα του συνομιλητή μου. Θα ήταν ασφαλώς πολύ δύσκολο να του εξηγήσω ότι στην επιμονή αυτή δεν με οδηγεί η ισχυρογνωμοσύνη κι η διάθεση να τον «αλλάξω», αλλά μάλλον η απρόσωπη αγάπη μου για τη συνοχή και την πληρότητα μιας επιχειρηματολογίας. Όπως και να 'χει, οι πλείστοι άνθρωποι θεωρούν περίπου αφύσικο να πρεσβεύουν οι άλλοι αντίθετες αντιλήψεις. Απεναντίας, εγώ εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου.

Δεν εμερολήπτησα, πιστεύω, κατά την ανάλυση «δεξιών» και «αριστερών» ιδεολογικών πλανών. Δεν περιορίσθηκα στην ανατομία της κομμουνιστικής εσχατολογίας, αλλά προχώρησα σε μιαν επισταμένη εξέταση των ιδεολογημάτων του κλασσικού και του νεώτερου συντηρητισμού (στη μονογραφία μου Συντηρητισμός, ενώ στις πολιτικοστρατηγικές αναλύσεις μου μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου κεντρική θέση επέχει η κριτική του οικονομιστικού και οικουμενιστικού «νεοφιλελευθερισμού». Γενικότερα, διατύπωσα αιτιολογημένα την πεποίθηση ότι η τριχοτόμηση του πολιτικού φάσματος σε «συντηρητισμό», «φιλελευθερισμό» και «κοινωνική δημοκρατία (σοσιαλισμό)» απετέλεσε ειδοποιό συμπαρακολούθημα των ευρωπαϊκών Νέων Χρονών και χάνει τη σημασία της στον βαθμό όπου οι τελευταίοι διαλύονται μέσα στην μαζικοδημοκρατική πλανητική εποχή. Γιατί το πρόβλημα της κατανομής δεν τίθεται πλέον μεταξύ συγκροτημένων κοινωνικών τάξεων στο πλαίσιο χωριστών εθνών και άφθονων ακόμα φυσικών πόρων αλλά τίθεται μετά την απορρόφηση των κλασσικών κοινωνικών τάξεων από τη μαζικοδημοκρατική χοάνη και στο πλαίσιο ενός πλανήτη, όπου η δημογραφική και η οικολογική επιβάρυνση καθίσταται βαθμιαία αφόρητη. Τα γυμνά βιολογικά μεγέθη υποκαθιστούν σιγά-σιγά τα παραδοσιακά πολιτικά, με την εκάστοτε ιδεολογική συσκευασία τους. Καμιά «δεξιά» και καμιά «αριστερή» σοφία δεν θα βοηθούσε αν οχτώ ή δέκα δισεκατομμύρια άνθρωποι επιδιώκουν μανιωδώς να καταναλώσουν τόσες πρώτες ύλες τόση ενέργεια και τόσα αγαθά όσα οι Βορειοαμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Η πολιτική γίνεται βιολογική καθώς μετατρέπεται απλώς σε κατανομή αγαθών (αγαθών επίσης οικολογικών) πάνω σ' έναν στενότατο πλέον πλανήτη. Όπως βλέπουμε, η αναγκαστική αποκοπή από τις πολιτικές ιδεολογίες των ευρωπαϊκών Νέων χρόνων δεν θα σημάνει το τέλος των αγώνων μεταξύ των ανθρώπων παρά θα σημάνει απλώς αγώνες χωρίς τέτοιες ιδεολογίες – στη χειρότερη περίπτωση θα σημάνει επιστροφή στις γυμνές υπαρξιακές αντιπαραθέσεις που δεν χρειάζονται καν ιδεολογικούς εξωραϊσμούς και ιδεολογικά περιτυλίγματα. Η υποκατάσταση των γνωστών μας πολιτικών ιδεολογιών με τα βιολογικά κριτήρια και μεγέθη δεν θα συνιστούσε, στη χειρότερη αυτή περίπτωση, μιαν ευπρόσδεκτη απελευθέρωση της ανθρώπινης ιστορίας από το περιττό φορτίο αρχέγονων ψευδαισθήσεων, αλλά το αντίθετο: θα σηματοδοτούσε μια κατάσταση τόσο βεβαρημένη, ώστε να μη μπορεί να σηκώσει επιπρόσθετα ούτε καν το μικρό βάρος μιας ιδεολογικής σαπουνόφουσκας.


http://www.mikrosapoplous.gr/articles/interview.html